«Χαίρε, τροφή του Μάννα διάδοχε·
Χαίρε,
τρυφής αγίας διάκονε».
( Στάσις Β΄ Λ5 )
Η αγάπη του Θεού Λόγου εκφράζεται
ποικιλότροπα και στην Π. Διαθήκη. Κατά την έξοδο των Ιουδαίων από την Αίγυπτο
και την περιπλάνησή τους στην έρημο, ο Θεός δίνει δυναμικό ΄΄παρών΄΄. Η έλλειψη
τροφής πάραυτα αναπληρώνεται με ουράνια τροφή, το ΄΄Μάννα΄΄ και το πρόβλημα
επιλύεται.
Ο Ααρών, κατ’εντολή του Μωϋσή,
εναποθέτει στάμνα χρυσή με ΄΄Μάννα΄΄ στην Κιβωτό της Διαθήκης, μέσα στη Σκηνή
του Μαρτυρίου, για να θυμίζει την θαυματουργική παρέμβαση του Θεού.
Η στάμνα αυτή ήταν
προτύπωση της Θεοτόκου, η οποία έφερε μέσα της τον ΄΄Αρτον της ζωής΄΄(Ιωαν.
στ΄, 35), τον Ιησού, ο Οποίος προσφέρεται, διά του Μυστηρίου της Θείας
Ευχαριστίας, στους πιστούς, ως τροφή γλυκύτερη του παλαιού΄΄Μάννα΄΄.
Τοιουτοτρόπως, η Παναγία γίνεται η τροφή
μας, η οποία διαδέχθηκε το ΄΄Μάννα΄΄και η οποία αυτή τροφή δρα συντελεστικά
στην πνευματική πρόοδο και καρποφορία των πιστών.
Η Θεοτόκος, με τη μητρική της ιδιότητα,
αναδεικνύεται Διάκονος της αγίας τρυφής· δηλαδή, υπηρετεί το σωστικό σχέδιο του
Θεού και συντελεί στην παράθεση του Συμποσίου, του Μυστηρίου της Θείας
Ευχαριστίας.
Τοιουτοτρόπως,η Θεομήτωρ συμβάλλει στη
μέλλουσα απόλαυση της Βασιλείας του Θεού από τους πιστούς, με τη Γέννηση του
πανανθρώπινου Λυτρωτή.
Η Διακονία της νοηματοδοτεί την παρουσία
της ανάμεσα στο ανθρώπινο δυναμικό του πλανήτη γη.
΄΄Χαίρε, λοιπόν, συ, που είσαι η τροφή
μας, η οποία διαδέχθηκε το ΄΄Μάννα΄΄· χαίρε, συ, που είσαι η Διάκονος αγίας
πνευματικής απόλαυσης΄΄.-
