Κ Υ Ρ Ι Ε    Ι Η Σ Ο Υ    Χ Ρ Ι Σ Τ Ε    Υ Ι Ε    Τ Ο Υ    Θ Ε Ο Υ    Ε Λ Ε Η Σ Ο Ν    Μ Ε.

ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ


Η έμφλογη, κάθετη αγάπη προς το Θεό εκφράζεται με μία έμπρακτη, διάπυρη, οριζόντια αγάπη προς τον "πλησίον".Προορισμός του ανθρώπου η Θ έ ω σ η . Μία προσφορά δυνατότητας Θεϊκή, με την Ενανθρώπηση, Σταυρική Θυσία και Ανάσταση του Λόγου.Η Θ έ ω σ η, ενέργεια Θεού, αλλά και συνέργεια ανθρώπου.Σ’ αυτή την ανθρώπινη προσπάθεια επιποθούμε να συμβάλλομε γνωστοποιώντας ό,τι΄΄εφώτισε ο Θεός΄΄, προς δόξα Του και σωτηρία του λαού Του.Το site αυτό είναι μία ελάχιστη προσπάθεια, ανιδιοτελής, ένας αντίλαλος Ορθοδοξίας, μία ορθόδοξη μαρτυρία στο διαδικτυακό χώρο, για προβολή προτύπων, παροχή εμπειριών και προσφορά ελπίδας στον αόρατο πόλεμο κάθε αγωνιζομένου προσώπου.-

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Οσιος ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Σικελιώτης.

23/8 ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Σικελιώτης.

«Τοις ερημικοίς άπαυστος ο Θείος πόθος εγγίνεται, κόσμου ούσι του ματαίου εκτός». (Αναβαθμός αντιφ. Α΄, ήχου Α΄). Η σιωπή της ερήμου εξασφαλίζει ακριβέστερα την κοινωνία με τον Θεό και διασφαλίζει επιτυχέστερα τη σωτηρία του ανθρώπου.
Η φθαρτότητα και προσκαιρότητα του κόσμου μηδενοποιείται και ταυτόχρονα αγιοποιείται κάτω από το πρίσμα της Αιωνιότητας. Η αμέριμνη ζωή γίνεται σωστικά εμμέριμνη. Ο αγώνας επικεντρώνεται στην εμπάθεια και στοχεύεται η απάθεια.
Η θέωση είναι το καταληκτικό επίτευγμα, με την ενέργεια του Θεού και τη συνέργεια του ανθρώπου. Οι κλητοί του Θεού γίνονται και εκλεκτοί Του, αν το ποθήσουν και το επιδιώξουν
.
Και ο Όσιος ΝΙΚΟΛΑΟΣ είναι ο εκλεκτός του Θεού. Ας ιδούμε όμως πώς το πέτυχε. Ποιά ήταν η παλαίστρα του, ώστε να γίνει το βλάστημα της Σικελίας καύχημα της Ευβοίας, κλέαρ Νεοτάκου, αστέρας φαεινός, δείκτης εγκρατείας, Διδάσκαλος απαθείας, οδηγός Μοναχών, ιατρός των πιστών.
Γεννιέται τη ΙΒ ἑκατονταετηρίδα στη Σικελία. Δέχεται χριστιανική αγωγή. Τρέφεται με το άδολο γάλα της Ορθόδοξου πίστεως και εμφυτεύεται από βρεφικής ηλικίας η αγάπη στο Θεό.
Οι βιογραφικές αφηγήσεις των Αγίων Πατέρων και Ασκητών της Ορθοδοξίας θέλγουν τον Νικόλαο, ελκύουν την προσοχή του, πυροδοτούν την καρδιά του, κινητοποιούν το είναι του. Διακαής πόθος του τώρα η αφιέρωσή του στο Θεό, η κατάταξή του στο Μοναχικό στράτευμα του Χριστού, στα Λ.Ο.Κ. της Ορθοδοξίας. Την ισάγγελη πολιτεία επιποθεί κι αυτή αποφασίζει ανεπίστροφα να βιώσει.
Εγκαταλείπει πάραυτα τα θέλγητρα του απατηλού κόσμου, την πρόσκαιρη γήινη πατρίδα του και μεταναστεύει. Έρχεται στην Εύβοια και αναζητεί τόπο άσκησης. Ανευρίσκει ένα δύσβατο χώρο, τη Χαράδρα, κοντά σε θάλασσα κι ένα Μοναστήρι της Θεοτόκου. Προσέρχεται ικετευτικά στον Ηγούμενο κι επιζητεί την παραμονή του. Ο πόθος του έντονος και έκδηλος αποβαίνει εχέγγυο και η είσοδός του στη Μονή πραγματοποιείται.
Η παραμονή του όμως εκεί είναι μικρή. Ο ησυχαστικός του πόθος πυρπολεί την καρδιά του και η επιθυμία του για εντατικότερους πνευματικούς αγώνες και υψηλότερες ασκητικές επιδόσεις εμφανής. Ζητεί την άδεια του Ηγουμένου, παίρνει την ευλογία του και αναχωρεί. Έρχεται στο όρος Νεότακος, σημερινή Σκοτεινή της Εύβοιας, στο Μετόχι Δίρφυος, τόπο δύσβατο και φαραγγώδη για να κτίσει την παλαίστρα του. Το σχέδιό του γίνεται αίτημα προσευχής.
Μια φωτοφάνεια του υποδεικνύει τον τόπο ανέγερσης του Ι. Ναού προς τιμή του Αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων, του Θαυματουργού. Σοβαρό όμως πρόβλημα προκύπτει. Ο τόπος, αν και βρίσκεται πάνω από ποτάμι, δεν έχει νερό. Ο Όσιος προσκαρτερεί δεόμενος και το θαύμα επιτελείται. Κτυπάει την πέτρα, όπως ο Μωυσής στην Π. Διαθήκη και αναβλύζει άφθονο νερό, προς δόξα Θεού. Αψευδής μαρτυρία η μέχρι σήμερα ροή του.
Περιχαρής ο Όσιος αναπέμπει εκτενείς δοξολογίες προς τον Κύριο και αμέσως φεύγει για το Μοναστήρι στη Χαράδρα. Επιζητεί τη βοήθεια των Μοναχών και όλοι μαζί ξεκινούν την ανέγερση του Ναού. Σύντομα κτίζονται κελιά και συμπληρώνουν το Μοναστηριακό συγκρότημα.
Παράλληλα η αρετή του ακτινοβολεί. Η ασκητική του φυσιογνωμία και η ισάγγελη πολιτεία του προσελκύουν πλήθος Μοναχών. Η πρώτη Μοναστική Αδελφότητα συγκροτείται. Ο Όσιος αναλαμβάνει τη χειραγωγία της ποίμνης, που ο Κύριος του αναθέτει. Με πατρική στοργή διδάσκει πρακτικά, οδηγεί θεόσοφα, στηρίζει δυναμικά, ενισχύει αποτελεσματικά, κατευθύνει σωτήρια τους αδελφούς του Χριστού, εκλεκτούς συναγωνιστές του.
Ο ίδιος υποβάλλεται σε ανυποχώρητη σκληραγωγία, ολονύκτια αγρυπνία, αδιάλει-πτη προσευχή, αυστηρή νηστεία και δουλαγωγεί το σώμα και ελευθερώνει το νου και καθαρίζει την καρδιά. Νήφει και γρηγορεί. Επαγρυπνεί στις αισθήσεις και αυτοασφαλίζεται
. Άβατη καθιστά τη Μονή για τις γυναίκες και διασφαλίζει την αγιότητα. Μάχεται κατά των Δαιμόνων και σημειώνει περιφανείς νίκες.
Αγαπά και φροντίζει και μεριμνά για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου, με δακρύβρεχτες προσευχές και έμπρακτες εκδηλώσεις. Δέχεται τη θεοποιό ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος. Ζει τη μέθεξη του Τριαδικού Θεού. Κινείται ως ασώματος, αφού απόκτησε την απάθεια και έγινε κατοικητήριο της Θείας Χάριτος. Προγεύεται την ανεκλάλητη ευφροσύνη του Παραδείσου, αφού έφτασε στη θέωση. Πέτυχε το «καθ’ ομοίωσιν», που στόχευε από την παιδική του ηλικία.
Δόξασε το Θεό με την αγωνιστική και ησυχαστική βιοτή του και ο Θεός τον αντιδόξασε με τη θαυματουργική Χάρη.
Χαρακτηριστικό το θαύμα, που μαρτυρείται υπαρκτά και έκδηλα μέχρι σήμερα. Ενώ καθόταν ο Όσιος πάνω στην πηγή, που θαυματουργικά υπήρχε και έστελνε εναγώνια μηνύματα στον Ουράνιο Πατέρα, ένα πτηνό από την Κοιλάδα προξενούσε ενοχλητικές παρεμβάσεις. Το επετίμησε με το σημείο του Σταυρού και πάραυτα μεταβλήθηκε σε πέτρα.
Αξιοσημείωτο είναι το εξής θαύμα: Κάποτε Μωαμεθανοί Άραβες πειρατές προσάραξαν στην Εύβοια, κοντά στη Μονή Νεοτάκου, συνέλαβαν τον Όσιο μαζί με άλλους, τους απήγαγαν βίαια και τους οδήγησαν στο πλοίο προς αιχμαλωσία. Σφοδρή τρικυμία τότε άρχισε και ο κίνδυνος καταποντισμού ήταν άμεσος. Συνάμα αφόρητη δίψα μάστιζε το πλήρωμα, αφού το νερό εξαντλήθηκε. Ο Όσιος παρακολουθεί τα συμβάντα και αποκαλύπτει την ανεξικακία του έμπρακτα σ’ ένα διάχυτο παροξυσμό αγάπης.
Γονυπετής προσεύχεται ένθερμα και επίμονα
. Και η απάντηση έρχεται θεαματικά. Η τρικυμία κοπάζει κι απλώνεται εξαίσια γαλήνη. Το θαλάσσιο δε αλμυρό νερό μεταβάλλεται σε γλυκύτατο εύγευστο, πόσιμο νερό, που κατασβήνει τη δίψα και προσφέρει ανάψυξη και αναψυχή.
Οι πειρατές έντρομοι βλέπουν τα παράδοξα θαύματα και μένουν κατάπληκτοι. Αναγνωρίζουν την αρετή του Οσίου και έμφοβοι επιστρέφουν τάχιστα στη Μονή, αφού απελευθερώνουν τον Όσιο και τους συναιχμαλώτους του.
Οι Ευβοείς είναι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες και συχνοί δέκτες πολλαπλών θαυματουργικών ευεργεσιών του Οσίου. Πλήθη ανδρών επισκέπτονται τη Μονή και ακούουν λόγο σωτήριο και παίρνουν ευλογία πλούσια.
23 Αυγούστου και ο Όσιος, αφού πολιτεύτηκε θεάρεστα και ποίμανε θεοφιλέστατα και κατάρτισε υποδειγματικά τους Μοναχούς και εβίωσε θεωρίες του ακτίστου Φωτός, αναχώρησε για τις Ουράνιες Μονές, τα υπερκόσμια Σκηνώματα, εκεί, που ηχεί ακατάπαυστα ο παναρμόνιος ύμνος των Αγγέλων και των Αγίων.
Συναριθμήθηκε στον πανίερο Χορό των Οσίων και συναγάλλεται ατελεύτητα. Το ιερό του λείψανο ενταφιάστηκε στο δεξιό μέρος του Ναού, όπως ιδιόχειρα έγραψε στον κώδικα της Μονής: «Αδελφοί και Πατέρες, εάν μη εκστήτε των ώδε, ουκ αναχωρώ καγώ, ούτε εν τω νυν αιώνι, ούτε εν τω μέλλοντι».
Μετά από πολλούς χρόνους ο Ναός ερειπώνεται και ο τάφος του Οσίου αγνοείται. Αργότερα, ένα παιδί από το χωριό Γλυφάδα οραματίζεται σχετικά με τον τάφο του Οσίου. Έρχεται στο Μετόχι της Δίρφυος, υποδεικνύει τον τάφο και ανευρίσκονται τεμάχια του ιερού λειψάνου του Οσίου, όπου το 1853 επανοικοδομείται ο Ναός του Αγίου Νικολάου και φυλάσσονται ως πολύτιμος θησαυρός.
Οι πιστοί τιμούν και σήμερα στις 23 Αυγούστου τον Όσιο Νικόλαο τον Σικελιώτη και δέχονται τη θαυματουργική του Χάρη.
Η Εύβοια ιδιαίτερα, που είχε την ευλογία να κρατήσει στην ιερή και φιλόξενη γη της τον Αθλητή της Ορθοδοξίας και δείκτη της άσκησης, πανηγυρίζει περίλαμπρα τον πάροικο του Νεοτάκου και οικιστή του Παραδείσου, Νικόλαο.-

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Χαίροις Σικελίας βλαστός τερπνός, ωράισμα Ευβοίας, ενδιαίτημα αρετών. ΝΙΚΟΛΑΕ παμμάκαρ, θησαύρισμα αγάπης, ημών των Ευβοέων, Πάτερ μνημόνευε.-