3/2 ΑΓΙΟΙ: ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ – ΝΙΚΟΛΑΟΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ
-Θησαυροφύλακες της πίστεως-
«Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει». Πρόσκαιρα αγαθά επιζητούμε. Αιώνια αγαθά μας προσφέρει ο Θεός.
«Ως θαυμαστά τα έργα Σου Κύριε, και οι οδοί Σου ανεξιχνίαστοι».
Η ζωή των αυταδέλφων ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ και ΙΩΑΝΝΟΥ και του ΝΙΚΟΛΑΟΥ απόδειξης της σωτήριας επέμβασης του Θεού.
Ας τους παρακολουθήσουμε. Πατρίδα τους είναι οι Σπέτσες. Γονείς τους ο Θεόδωρος Γκίνης και η Ανέζω. Γρήγορα ορφανεύουν από πατέρα και ρίχνονται στη βιοπάλη. Εμπορεύονται κι επιδιώκουν την αύξηση των υλικών αγαθών.
Το πλοίο τους με το φορτίο λαδιού από την κακοκαιρία προσαράζει απέναντι από τη Χίο, στον Τσεσμέ της Μ. Ασίας. Εξέρχονται στη ξηρά. Αποκαλύπτονται σ’ έναν Χριστιανό κι επιζητούν τη βοήθειά του. Τροφές κι επιδιόρθωση του πλοίου θέλουν και πληρώνουν ανάλογα. Η υπόσχεση είναι θετική, αλλά αθετείται σύντομα. Τους προδίδει στον Αγά και συλλαμβάνονται. Από τους επτά ναυαγούς οι δύο προσπαθούν να διαφύγουν και θανατώνονται, οι άλλοι δύο πέφτουν στη θάλασσα και ο πλοίαρχος Νικόλαος με τους δύο αδελφούς, Σταμάτιο και Ιωάννη συλλαμβάνονται και οδηγούνται στη Χίο στον πασά.
26 Ιανουαρίου 1822! Εξετάζονται και καταδικάζονται, τα μεν δύο αδέλφια σε φυλάκιση, ο δε Νικόλαος σε αποκεφαλισμό. Με την ομολογία της πίστεως στα χείλη εισέρχεται πρώτος στο Χορό των Μαρτύρων τροπαιούχος.
Οι δυό αδελφοί στη φυλακή χαίρονται, που υποφέρουν για την αγάπη του Χριστού.
Ο πασάς αποστέλλει δύο ανθρώπους ιδικούς τους για να τους μεταπείσουν. Οι αφειδώλευτες υποσχέσεις δωρεών διαδέχονται τις απειλές σκληρών τιμωριών. Οι δύο νέοι όμως παραμένουν εδραίοι στην πίστη, ανένδοτοι στις πιέσεις. Ο πασάς πληροφορείται την αδιαλλαξία τους και εξοργίζεται. Ο Θεός παρακολουθεί την εξέλιξη των πραγμάτων κι αποκαλύπτει τους Μάρτυρες την ημέρα της τελικής φάσης του αγώνα.
Η χαρά είναι έκδηλη. Η προετοιμασία επείγουσα. Στέλνουν κρυφά γραπτή εξομολόγηση στον Αρχιερέα Χίου και ζητούν να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων. Η απάντηση φθάνει. Η Φράγκα, γυναίκα ενός φυλακισμένου, γίνεται κομίστρια της Θ. Κοινωνίας και των Αρχιερατικών μηνυμάτων.
«Προσευχή και θάρρος, παιδιά. Η δόξα τ’ Ουρανού σας αναμένει» συνιστά ο Αρχιερέας και συνεύχεται.
Σύσσωμοι και σύναιμοι του Χριστού τώρα, υμνολογούν τον Θεό, παρακαλούν την Θεοτόκο, και παίρνουν δύναμη ακατάβλητη, Χάρη θεϊκή.
Σε λίγο αποφυλακίζονται, ανακρίνονται και διακηρύττουν σθεναρά τη χριστιανική τους πίστη. «Χριστιανοί είμαστε και πεθαίνουμε για τον Χριστό. Ποτέ δεν θα Τον αρνηθούμε».
Ο πασάς προστάζει έξαλλος τον αποκεφαλισμό τους.
Παρευθύς δυό γυμνά σπαθιά προβάλλουν για εκφοβισμό. Ο Ιωάννης στο αντίκρισμά τους ωχριά. Ο Σταμάτιος όμως αμέσως τον στηρίζει, τον ενθαρρύνει. Ο Ιωάννης συνέρχεται κι επανέρχεται στον μαρτυρικό του ζήλο. Και οι δύο αυτάδελφοι βαδίζουν τώρα θριαμβευτικά το δρόμο του μαρτυρίου. «Χριστιανοί είμαστε! Δεν αλλαξοπιστούμε. Κύριε, μνήσθητι ημών εν τη Βασιλεία Σου», διαδηλώνουν εκφώνως κι επιδέχονται την αποκεφάλιση. Οι ψυχές φθάνουν στον Θρόνο του Αθλοθέτη Κυρίου και παίρνουν το νόμιμο άφθαρτο στέφος. Τα σώματα ρίχνονται στη θάλασσα. Σύντομα όμως περισυλλέγονται κι ενταφιάζονται.
Ο δεκαπεντάχρονος Σταμάτιος και ο εικοσιδυάχρονος Ιωάννης, καλλίνικοι Μάρτυρες, κοσμούν την ομήγυρη των Νεομαρτύρων και μας προσκαλούν να τους μιμηθούμε στον αγώνα της πίστεως.-
-Θησαυροφύλακες της πίστεως-
«Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει». Πρόσκαιρα αγαθά επιζητούμε. Αιώνια αγαθά μας προσφέρει ο Θεός.
«Ως θαυμαστά τα έργα Σου Κύριε, και οι οδοί Σου ανεξιχνίαστοι».
Η ζωή των αυταδέλφων ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ και ΙΩΑΝΝΟΥ και του ΝΙΚΟΛΑΟΥ απόδειξης της σωτήριας επέμβασης του Θεού.
Ας τους παρακολουθήσουμε. Πατρίδα τους είναι οι Σπέτσες. Γονείς τους ο Θεόδωρος Γκίνης και η Ανέζω. Γρήγορα ορφανεύουν από πατέρα και ρίχνονται στη βιοπάλη. Εμπορεύονται κι επιδιώκουν την αύξηση των υλικών αγαθών.
Το πλοίο τους με το φορτίο λαδιού από την κακοκαιρία προσαράζει απέναντι από τη Χίο, στον Τσεσμέ της Μ. Ασίας. Εξέρχονται στη ξηρά. Αποκαλύπτονται σ’ έναν Χριστιανό κι επιζητούν τη βοήθειά του. Τροφές κι επιδιόρθωση του πλοίου θέλουν και πληρώνουν ανάλογα. Η υπόσχεση είναι θετική, αλλά αθετείται σύντομα. Τους προδίδει στον Αγά και συλλαμβάνονται. Από τους επτά ναυαγούς οι δύο προσπαθούν να διαφύγουν και θανατώνονται, οι άλλοι δύο πέφτουν στη θάλασσα και ο πλοίαρχος Νικόλαος με τους δύο αδελφούς, Σταμάτιο και Ιωάννη συλλαμβάνονται και οδηγούνται στη Χίο στον πασά.
26 Ιανουαρίου 1822! Εξετάζονται και καταδικάζονται, τα μεν δύο αδέλφια σε φυλάκιση, ο δε Νικόλαος σε αποκεφαλισμό. Με την ομολογία της πίστεως στα χείλη εισέρχεται πρώτος στο Χορό των Μαρτύρων τροπαιούχος.
Οι δυό αδελφοί στη φυλακή χαίρονται, που υποφέρουν για την αγάπη του Χριστού.
Ο πασάς αποστέλλει δύο ανθρώπους ιδικούς τους για να τους μεταπείσουν. Οι αφειδώλευτες υποσχέσεις δωρεών διαδέχονται τις απειλές σκληρών τιμωριών. Οι δύο νέοι όμως παραμένουν εδραίοι στην πίστη, ανένδοτοι στις πιέσεις. Ο πασάς πληροφορείται την αδιαλλαξία τους και εξοργίζεται. Ο Θεός παρακολουθεί την εξέλιξη των πραγμάτων κι αποκαλύπτει τους Μάρτυρες την ημέρα της τελικής φάσης του αγώνα.
Η χαρά είναι έκδηλη. Η προετοιμασία επείγουσα. Στέλνουν κρυφά γραπτή εξομολόγηση στον Αρχιερέα Χίου και ζητούν να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων. Η απάντηση φθάνει. Η Φράγκα, γυναίκα ενός φυλακισμένου, γίνεται κομίστρια της Θ. Κοινωνίας και των Αρχιερατικών μηνυμάτων.
«Προσευχή και θάρρος, παιδιά. Η δόξα τ’ Ουρανού σας αναμένει» συνιστά ο Αρχιερέας και συνεύχεται.
Σύσσωμοι και σύναιμοι του Χριστού τώρα, υμνολογούν τον Θεό, παρακαλούν την Θεοτόκο, και παίρνουν δύναμη ακατάβλητη, Χάρη θεϊκή.
Σε λίγο αποφυλακίζονται, ανακρίνονται και διακηρύττουν σθεναρά τη χριστιανική τους πίστη. «Χριστιανοί είμαστε και πεθαίνουμε για τον Χριστό. Ποτέ δεν θα Τον αρνηθούμε».
Ο πασάς προστάζει έξαλλος τον αποκεφαλισμό τους.
Παρευθύς δυό γυμνά σπαθιά προβάλλουν για εκφοβισμό. Ο Ιωάννης στο αντίκρισμά τους ωχριά. Ο Σταμάτιος όμως αμέσως τον στηρίζει, τον ενθαρρύνει. Ο Ιωάννης συνέρχεται κι επανέρχεται στον μαρτυρικό του ζήλο. Και οι δύο αυτάδελφοι βαδίζουν τώρα θριαμβευτικά το δρόμο του μαρτυρίου. «Χριστιανοί είμαστε! Δεν αλλαξοπιστούμε. Κύριε, μνήσθητι ημών εν τη Βασιλεία Σου», διαδηλώνουν εκφώνως κι επιδέχονται την αποκεφάλιση. Οι ψυχές φθάνουν στον Θρόνο του Αθλοθέτη Κυρίου και παίρνουν το νόμιμο άφθαρτο στέφος. Τα σώματα ρίχνονται στη θάλασσα. Σύντομα όμως περισυλλέγονται κι ενταφιάζονται.
Ο δεκαπεντάχρονος Σταμάτιος και ο εικοσιδυάχρονος Ιωάννης, καλλίνικοι Μάρτυρες, κοσμούν την ομήγυρη των Νεομαρτύρων και μας προσκαλούν να τους μιμηθούμε στον αγώνα της πίστεως.-
