15/12 Α Γ. Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Ο Σ .
Μία από τις εξέχουσες μορφές, μέσα στη Χορεία των Ιερομαρτύρων, που κοσμούν τη Θριαμβεύουσα Εκκλησία, είναι και ο Άγιος Ιερομάρτυς ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ.
Μία μορφή, που από μικρή ηλικία δίνεται στην υπηρεσία του Θεού.
Μία προσωπικότητα ολοκληρωμένη, δυναμική, γεμάτη αρετή και σοφία, πίστη και αγάπη στο Θεό.
Ένας ένθερμος και φλογερός ακόλουθος του Ιησού.
Μία καρδιά φλεγόμενη από αγάπη για ΕΚΕΙΝΟΝ.
Γεννιέται στην κοσμοκράτειρα Ρώμη, στα μέσα του 2ου μ.Χ. αιώνα. Οι γονείς του είναι ευγενείς και πλούσιοι, αλλά και βαθειά ευσεβείς. Η μητέρα του Ανθία, αφού διδάσκεται τη χριστιανική πίστη από τους ζηλωτές μαθητές του Απ. Παύλου, φροντίζει να ενσταλλάξει το μύρο της πίστεως στη γόνιμη παιδική ψυχή του Ελευθερίου. Παλληκάρι πια, είναι στολισμένος με τα διαμάντια της αρετής. Γι’ αυτό κι αξιώνεται στα 15 χρόνια του να γίνει Διάκονος, στα 17 Ιερέας και στα 20 Επίσκοπος.
Γεμάτος φλόγα και ζήλο, με τη διδασκαλία του συναρπάζει το λαό κι οδηγεί πολλές ψυχές κοντά στο Θεό.
Οι επιτυχίες του προκαλούν τον φθόνο του σφοδρού πολέμιου του Χριστιανισμού, του βασιλιά Αντωνίνου. Στέλνει τον στρατηλάτη Φήλικα, με μία ομάδα στρατιωτών, να συλλάβει τον Ελευθέριο μέσα στο Ναό. Το κήρυγμα όμως, του πορθητή των ψυχών Ελευθερίου, σαγηνεύει την καρδιά του Φήλικα, τη μεταστρέφει κι από διώκτης γίνεται μαθητής.
Ο Άγιος τον κατηχεί στην πίστη, τον βαπτίζει και μαζί κατευθύνονται στον Βασιλιά. Εκεί ο Ελευθέριος δέχεται προκλητικές υποσχέσεις για να θυσιάσει στα είδωλα. Η ομολογία του όμως είναι κατηγορηματική και συντριπτική, θαρραλέα κι αμετάκλητη. Τα βασανιστήρια αρχίζουν. Βαδίζει το δρόμο του μαρτυρίου. Η ψυχή του όμως, ατρόμητη, αντιμετωπίζει κάθε είδος βασανιστηρίου. Τον ξαπλώνουν σε πυρωμένο χάλκινο κρεββάτι, αλλά σηκώνεται όρθιος και αβλαβής.
Τον ξαναβάζουν στη σχάρα, χύνοντας πάνω του λάδι, αλλά η φωτιά σβήνει. Τον βάζουν σε καζάνι με λίπος, κερί και πίσσα για να βράσει, αλλά, με θεϊκή επέμβαση, η φωτιά γίνεται δροσιά κι ο Μάρτυρας μένει ανέγγιχτος.
Ο τύραννος εξοργίζεται και, κατά συμβουλή του πολυμήχανου επάρχου Κορέμωνα, τον ρίχνουν σε χάλκινο κλίβανο, με καρφωμένα σίδερα στο εσωτερικό του. Ο Άγιος παραμένει ψύχραιμος. Έχει διαρκή επαφή με τον Ουρανό και παρακαλεί για τη σωτηρία και των διωκτών του. Κι ο Κύριος αρπάζει τον Κορέμωνα και τον κάνει Χριστιανό και Μάρτυρα.
Αντλεί δύναμη ο Ελευθέριος από Εκείνον, που για την αγάπη Του υποφέρει. Γι' αυτό, κι όταν μπαίνει στον κλίβανο, η φωτιά σβήνει και τα σίδερα στρέφουν προς τα πίσω το οξύ μέρος τους. Όλοι βλέπουν και θαυμάζουν το γεγονός. Τον ρίχνουν στη φυλακή, αλλά κι εκεί ο Θεός φροντίζει να τον τρέφει με δικό του απεσταλμένο, το περιστέρι.
Ο τύραννος καταντροπιασμένος δίνει διαταγή και δένουν τον Άγιο πίσω από δύο άγρια άλογα. Αλλ' ο Θεός ημερεύει τα άλογα, βάζει στην άμαξα τον Άγιο και τον πηγαίνει σ' ένα βουνό, όπου Τον υμνολογεί.
Τα θηρία τον κυκλώνουν και μένουν άγρυπνοι φύλακες κοντά του. Κι όταν πηγαίνουν στρατιώτες να τον συλλάβουν, ορμούν να τους κατασπαράξουν. Αλλ' ο Άγιος τους γλυτώνει, τους νουθετεί και πολλοί πιστεύουν στο Χριστό. Επιστρέφοντας στη Ρώμη ο Βασιλιάς διατάζει να τον ρίξουν σε άγρια πεινασμένα θηρία. Αλλά και πάλι τα θηρία δεν τον αγγίζουν. Έτσι, αποκαμωμένος πια, τον αποκεφαλίζει. Η γενναία ψυχή του αφήνει το μαρτυρικό σώμα και φτερουγίζει στις Ουράνιες Σκηνές.
Η μητέρα του Ανθία, που παρακολουθεί το μαρτύριο του παιδιού της, ηρωίδα στην ψυχή, δέχεται κι αυτή τον αποκεφαλισμό. Οι πιστοί θάβουν τα άγια λείψανα του Ιερομάρτυρα Ελευθερίου στην έδρα της Επισκοπής του, την Αυλώνα.
Η Εκκλησία μας τιμά τον πρωταθλητή της στις 15 Δεκεμβρίου.
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. Α΄. (Τον συνάναρχον Λόγον).
Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, και αιμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ μάκαρ ανέδραμες, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕ σοφέ, καθαιρέτα του Σατάν. Διό μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν.
Μεγαλυνάριον.
Της ελευθερίας της εν Χριστώ, τοις δεδουλωμένοις, χρηματίσας μυσταγωγός, κληρονόμος ώφθης, Σιών της ελευθέρας, αθληήας, ΕΛΕΥΘΕΡΙΕ, ως ασώματος.-
