ΟΣΙΑ ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ.

9/11. ΟΣΙΑ ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ η ερημίτις.

Την ομήγυρη των Οσίων απαρτίζουν φλεγόμενες καρδιές, πάλλευκες ψυχές, θεούμενες υπάρξεις. Μορφές αγωνιστικές, ψυχές ηρωϊκές, συναριθμούνται στο χορό των Οσίων. Πρόσωπα με διάθεση μαρτυρική, φρόνημα ταπεινό, οι υποψήφιοι Άγγελοι. Ανένδοτοι αγωνιστές, εκούσιοι Μάρτυρες, οδεύουν προς τη θέωση. Μεταμορφώνουν το «κατ’ εικόνα» σε «καθ’ ομοίωσιν». Είναι οι εκλεκτοί του Θεού, οι Φίλοι του Ιησού, οι επιποθούντες τον Παράδεισο. Είναι εκείνοι, που «αγάπησαν πολύ» Αυτόν, που τους πρωτοαγάπησε πολύ. Είναι τα Λ.Ο.Κ. της Ορθοδοξίας. Οι αλπινιστές των κορυφών της αρετής. Είναι οι επίγειοι Άγγελοι. Οι μελλοντικοί Ουράνιοι Άγγελοι.
Ανάμεσά τους το βλάστημα της Λέσβου, το καύχημα της Πάρου, το θησαύρισμα της Ικαρίας. Η Οσία ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ.
Ας εντρυφήσουμε, λοιπόν, στον βίο της, όπως μας τον παρέδωσε αξιόπιστα ο Αγ. Συμεών ο Μεταφραστής και τον εξιστόρησε προσωπικά η Οσία.
Γεννιέται στη Μήθυμνα της Λέσβου από γονείς ευσεβείς. Δέχεται τον σπόρο της πίστεως και αγαπάει τον Θεό. Πολύ νωρίς οι γονείς της μετατίθενται στην Ουράνια Πατρίδα. Οι συγγενείς της αναλαμβάνουν τη διατροφή της και η Παναγία την προστασία της. Η αγάπη στον Θεό κατακαίει την καρδιά της και η πίστη δονεί το είναι της. Αποφασίζει εκούσια ν’ αφιερωθεί στον Χριστό. Γίνεται Μοναχή με το όνομα ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ. Σε ηλικία δεκαοχτώ χρονών επισκέπτεται την έγγαμη αδελφή της. Εκείνη τη νύχτα έρχονται πειρατές από την Κρήτη, λεηλατούν σπίτια και αιχμαλωτίζουν κοπέλες. Ανάμεσά τους και η Θεοκτίστη. Με τα καράβια τους τις μεταφέρουν στην Πάρο (σε σκλαβοπάζαρα). Ο Θεός βοηθεί και η Θεοκτίστη δραπετεύει καταφεύγοντας σ’ ένα δάσος. Με ρούχα σχισμένα, με πόδια ματωμένα, κατάκοπη και τρομαγμένη διανυκτερεύει εκεί. Το πρωί αντικρίζει τα πειρατικά καράβια ανοιγμένα στο πέλαγος. Η χαρά απερίγραπτη. Η δοξολογία της στον Θεό θερμή.
Κατευθύνεται τώρα στην έρημο. Τριάντα πέντε χρόνια ζει εκεί. Τροφή της ο λόγος του Θεού, χόρτα και λούπινα. Τα ρούχα της σχίζονται. Το σώμα της σκελετώνεται. Η ψυχή της εξαγνίζεται. Η μορφή της εξαϋλώνεται. Η προσευχή και η νηστεία, η αγρυπνία και η κακοπάθεια δρουν παθοκτόνα. Η αδιάλειπτη επικοινωνία με τον Θεό κρατά τον νου σε εγρήγορση. Το σώμα υποτάσσεται στο πνεύμα. Η ψυχή θεώνεται.
Κι όταν το τέλος της επίγειας πορείας της πλησιάζει, αξιώνεται να λάβει το εφόδιο της αιώνιας ζωής, το λυτήριο των αμαρτιών. Ένας Ευβοέας κυνηγός τη συναντά κι εκπληρώνει τη διακαή επιθυμία της, μεταφέροντας Σώμα και Αίμα Χριστού. Σύσσωμη και σύναιμη Χριστού ψελλίζει: «Νυν απολύεις τη δούλη Σου Δέσποτα… Τώρα, ας γίνει ό,τι είναι το θέλημά Σου».
Και ο κυνηγός, αφού εκπληρώνει την αποστολή του φεύγει για το κυνήγι. Μετά από μερικές μέρες και με το τέλος του κυνηγιού επιθυμεί να συναντήσει την Οσία, για ευλογία. Βρίσκεται τώρα μπροστά στο λείψανό της. Το ασπάζεται τιμητικά και παίρνει το ένα χέρι της για φυλαχτό. Η Οσία όμως διαφωνεί και ακινητοποιεί το καράβι επιστροφής του κυνηγού. Έμφοβος επιστρέφει το τεμάχιο του ιερού λειψάνου και το καράβι αναχωρεί ολοταχώς για την Εύβοια. Τότε ανακοινώνει το συμβάν στους συντρόφους κι επιστρέφουν στην Πάρο για προσκύνηση της Οσίας.
9 Νοεμβρίου 885 μ.Χ. Η Οσία Θεοκτίστη εισέρχεται στην Ουράνια παστάδα για μία ατελεύτητη ευφροσύνη. Το ιερό της λείψανο πολύτιμος θησαυρός της Ικαρίας, γιατί εκεί βρίσκεται, σκορπίζει θαυματουργική χάρη και οι πρεσβείες της επισκιάζουν τους πιστούς.-

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίροις ο της Λέσβου γόνος σεπτός, βλάστημα της Πάρου, Ικαρίας ο θησαυρός. Χαίροις ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ, Ασκητριών το κλέος, Οσίων η τερπνότης, χαίροις τρισένδοξε.-